M.Ö. 500’lü yıllarda bile Hindistan yerlileri, “punkah” denen tavan tipi serinletme yaprakları kullanıyordu. Elbette o zamanlar elektrik olmadığı için, bu geniş yüzeyli yelpazeler, bir kablo aracılığıyla manuel olarak tavandaki rayda dolaştırılıyordu. Günümüzdekine benzer şekilde döner pervaneli vantilatörler ise ilk olarak on dokuzuncu yüzyılın ikinci yarısında ABD’de kullanıma alındı. Bu aygıtlarda da herhangi bir elektrik motoru kullanılmıyordu. Bunun yerine akan suya yerleştirilen bir türbinden faydalanarak kurulan kayışlı sistem neticesinde tavandan odaya iki pervanelik serinlik yayılıyordu. Bu tür sistemler aynı yapıda birden fazla vantilatöre olanak tanıdığı için, özellikle mağazalar, restoranlar ve ofisler gibi toplu kullanım alanlarında oldukça popüler oldu.

John Hunter ‘ın vantilatörü icat etmesinden çok kısa bir süre sonra, 1886 yılında John Hunter elektrik motorunu kullanarak iki ayrı icat geliştirdi: Singer dikiş makineleri ve tavan tipi elektrikli vantilatör. Bu sayede o dönem en sık kullanılan serinletme yönteminde kayışlara ve akarsuya ihtiyaç kalmamıştı. İcat ettiği cihazın muazzam başarısı sonucunda dişli bir rekabetle karşılaşan Hunter, zamanla kendi vantilatörünü iyileştirmeyi sürdürdü. Bir süre sonra aynı vantilatöre bir aydınlatma lambası takmayı akıl etti. 1. Dünya Savaşı sırasında kullanılan pek çok tavan vantilatörü, daha sessiz çalışma için dört pervane içeriyordu ve böylelikle daha fazla hava sirkülasyonu sağlıyordu.